Wanneer u de diagnose prostaatkanker te horen krijget na de biopsie, kunnen verschillende behandelingsmogelijkheden worden overwegen. De informatie hier is vooral relevant als de kanker zich alleen in de prostaat bevindt. Als de ziekte uitgezaaid is naar andere organen, heeft u mogelijk aanvullende medicatie nodig; dit moet met de behandelende uroloog besproken worden.

De meest voorkomende vormen van behandeling voor gelokaliseerde kanker zijn:

• Chirurgie
• Radiotherapie
• Actief afwachtend beleid

Chirurgie

Operatie voor prostaatkanker betreft het verwijderen van de hele prostaat. Een groot deel van de mannen zullen daarna moeilijkheden ondervinden bij het verkrijgen van een erectie nadat ze zijn geopereerd. Sommigen zullen ook ongecontroleerd verlies van urine (incontinentie) ervaren.

Radiotherapie

Radiotherapie ( bestraling) is gericht op doden van de kankercellen en kan uitwendig of inwendig worden toegepast.

• Uitwendige radiotherapie
  Bij bestraling worden sommige delen van de blaas en de endeldarm ook in geringe mate meebestraald, en dit kan diarree en bloedverlies veroorzaken tijdens en na de behandeling. Ongeveer de helft van de patiënten die uitwendige radiotherapie ondergaan ervaart permanent verlies van de erectie . Sommige mannen zullen incontinentie ervaren. Uitwendige radiotherapie wordt meestal uitgevoerd in de polikliniek met vijf dagen per week behandeling gedurende zeven weken.
• Inwendige radiotherapie
  Inwendige bestraling kan leiden tot minder bijwerkingen dan uitwendige bestraling, maar deze vorm van bestraling kan niet altijd toegepast worden. Of deze behandeling kan worden uitgevoerd is afhankelijk van factoren zoals de grootte van de prostaat, het PSA-gehalte en de mate van agressiviteit van de kanker. Met deze behandeling worden meestal stralingzaadjes geïmplanteerd in de prostaat. Bij een andere techniek met cathetertjes voor tijdelijke bestraling zullen patiënten in het ziekenhuis blijven voor 1-3 dagen. Na een interne bestraling zullen sommige mensen een vermindering van erecties ervaren en moeite hebben met plassen of het lozen van de ontlasting.

Actief afwachtend beleid (meer)

Patiënten die kiezen voor een actief afwachtend beleid moeten een gering risico accepteren, dat de kanker zich onopgemerkt verder kan ontwikkelen, en later moeilijker te genezen zal zijn.